مرگ یک زندگی؛ اثری است کاملا عقیم در انتقال مفهوم. فیلمی که در ساخت ایده و پرداخت به آن بسیار عقیم مانده و در هیچ پلان و سکانسی نتوانست آنچه که شاید در ذهن داشته را پردازش کند.
خرس روایتی عجیب و تکان دهنده از لایه های پنهان جنگ است. روایتی که تا مدتها مخاطب را درگیر رویارویی با ماشین تبليغات و واقعیت می کند. خسرو معصومی دست روی سوژه ای حساس گذاشته که باعث شده ماحصل آن برای ۱۰ سال در مغاک توقیف فرو رود.
کتاب تخم مرغ های شوم روایت دست درازی حکومت ها به علم است. حکومت های خودکامه ای ،همچون شوروی سابق، که همیشه علمِ فارغ از معصیت را به موجودی عصیانگر و سرکش بدل می کنند.
دیروز در جمعی بودم که خبری از رادیو مبنی بر سرانه ی پایین کتابخوانی در ایران پخش شد. از قضا یکی از دوستان که ادعای اشراف بر همه ی امور (اعم از سیاست، تاریخ، آسیب شناسی اجتماعی و...) را دارد؛ با صدایی پر طمطراق گفت: ملت نون ندارن بخورن، ضعیفه میگه مردم کتاب بخونن!
به کتاب فروشی می رویم؛ اما کتاب نمی خوانیم. مدتها بود با مراجعه به کتاب فروشی های مختلف، به خصوص کتاب فروشی های لوکس، متوجه موضوعی بس تأسف برانگیز شدم.
با نگاه به کارنامه کارگردانی حمیدرضا قربانی درمی یابیم فیلم مغز استخوان همچون فیلم پیشین او (خانه ای در خیابان چهل و یکم) تنها برشی ۱۱۰ دقیقه ای اما قابل تأمل از زندگی آدم ها می باشد که کارگردان کوشیده هر چه بهتر در به تصویر کشیدن آن کوشا باشد.