راه اندازی کارگاه آبنبات سازی مددجوی کمیته امداد در یکی از روستاهای خراسان رضوی

به گزارش خبرنگاران گروه جامعه گزارش خبر، حسین زارعی درست وسط دهه ۴۰ زندگی‏اش، توانست راهش را پیدا کند و کسب و کاری راه بیندازد که حالا عاشقانه دوست دارد. او بعد از امتحان کردن شغل‎ های زیادی، با وام اشتغالزایی کمیته امداد امام خمینی (ره) توانست، کسب و کار خودش را داشته باشد. او حالا طعم زندگی را می‏چشد و می‎تواند زندگی را آن طور که دوست دارد، زندگی کند.

زندگی حسین زارعی عجیب و غریب است. او در روستای اسماعیل‌آباد دهستان زاوه در استان خراسان رضوی به دنیا آمد و در همان جا هم زندگی خودش را شروع کرد و مانند بسیاری از مردان، در سن ۱۸ سالگی به سربازی رفت و بعد از گذشت ۲ سال سربازی، برای پیدا کردن کار، به این در و آن در زد. عجیب بودن زندگی‎ از این مرحله، بعد از بازگشت از سربازی شروع شد؛ زمانی که به عنوان یک کارگر در یک ضایعات آهن آلات کار می‎کرد.

او کارگر بود که ازدواج کرد و زندگی خودش را با همه افتان و خیزان‎ ها ادامه داد. حسین اما از این شاخه به آن شاخه می‌پرید؛ یک روز در ضایعاتی کار می‏کرد و یک روز دیگر در سر ساختمان کارگر بود و روزی دیگر، مخلوط شیرین و چسبنده آبنبات را در کارگاه، هم می‏‎زد. او در زندگی شخصی‎اش هم تقلا می‏کرد؛ ۱۸ سال از زندگی مشترک حسین و همسرش گذشته بود و آن‌ها هنوز صاحب فرزندی نشده بودند؛ بعد اما به قول خودش که با دوا و درمان، صاحب اولین فرزندش شد و زندگی‎اش به شکل دیگری تغییر کرد.

حسین تعریف می‎کند که آن زمان، او از کار، بیکار شده و اتفاقا همان زمان هم قرار بود که پدر و مسئولیت زندگی‎اش هم بیشتر شود؛ انتظاری که پایان گرفت و سردرگمی و مشکلاتی که از تامین خانواده در انتظارش بود. فرزند حسین به دنیا آمد و او گاه و بیگاه سرکاری می‎‏رفت و زندگی خانواده سه نفره‎اش را تامین می‎کرد. با به دنیا آمدن فرزند اولش اما انگار نقطه روشنی در زندگی تابید و راه زندگی‎اش تغییر کرد.

حسین می‏گوید که یک روز، از این جا رانده و از آنجا مانده، به استاد کار زمان جوانی‎اش، همان که روزی در کارگاه آبنبات‌سازی‎اش، کارگری می‏کرد، سر زد و از روزگار و زندگی‎‌اش گفت؛ از این که دوست دارد از سردرگمی خلاص شود و شغل ثابتی برای خودش دست و پا کند. حسین تعریف می‎کند که استاد کارش به او پیشنهاد داد تا کارگاه آبنبات‎سازی بزند و کسب و کار ثابتی را در شیرینی‏جات راه بیندازد. پیشنهادی که به نظر زارعی خیلی هم خوش آمد و همین شد که بعد برود سراغ کمیته امداد جزئیات طرحش را مطرح کند، شرایطش را توضیح دهد و برای دریافت وام، اقدام کند. خیلی زود، دو ماه بعد، حسین، ۵۰ میلیون تومان وام اشتغالزایی دریافت و محیطی را در روستایی اجاره کرد و وسایل آبنبات‌‌سازی را برای شروع کارش، خرید.

زارعی می‏گوید که هر روز، با عشق کارش را شروع می‌کرد؛ او توضیح می‌دهد که در دهه چهارم زندگی‎اش، تازه در شغلی بود که عشق و علاقه‎اش بود. راه‌اندازی کارگاه آبنبات‎سازی برای حسین آمد داشت و چرخ زندگی برایش خیلی خوب چرخید. حالا ۶ سال از آن روزها می‎گذرد، از روزهایی که حسین کارگاهش را راه انداخت؛ او حالا کارگاه بزرگی دارد که درست در کنار خانه‎اش است، ۲ کارگر دارد و یک نفر دیگر هم برای او کار می‏کنند. مهم‎ترین بخشش اما این است که ۲ فرزند دارد که به آن‎‌ها هم رمز و راز آبنیات‎سازی را به آن‎ها یاد می‏دهد. او می‏گوید: «دوست دارم که آبنبات‏سازی شغل خانوادگی‎ام شود، دوست دارم که پسرانم هم اگر دوست دارند، این شغل را ادامه دهند و آن لذتی را که من تجربه کردم، حتی در این سن و سال، تجربه کنند.» او افسوس می‏خورد از این که دیر کسب و کارش را راه انداخته است، با این حال اما او خوشحال است، حداقل حالا کاری را می‏کند که دوست دارد.