به گزارش خبرنگاران جامعه گزارش خبر، اختلافات کارگر و کارفرما ابتدائا جهت صلح و سازش توسط شورای اسلامی کار یا انجمن صنفی کارگری ( در صورت وجود در کارگاه) رسیدگی می‌شود. در صورت عدم حصول سازش مرجع صالح جهت طرح دعوای مطالبه حقوق کارگر از کارفرما هیئت تشخیص اداره تعاون کار و رفاه اجتماعی محل آخرین کارگاه کارگر است.. کارگر ضمن دادخواست دعوای خود را با خواسته‌های موردنظر طرح نموده و این دعوا در جلسات هیئت تشخیص که متشکل از نماینده وزارت کار، نمایندگان کارگران و مدیران صنایع، کارفرما و کارگر یا وکیل آنان و در صورت لزوم اشخاص دیگری از مسئولین و کارشناسان (مانند نماینده بیمه) رسیدگی خواهد شد.
پس‌از صدور رأی توسط هیئت تشخیص و ابلاغ آن هریک از طرفین ۱۵ روز مهلت اعتراض به رأی داشته و در صورت عدم اعتراض به رأی هیئت تشخیص یا اعتراض و رسیدگی و صدور رأی توسط مرجع تجدیدنظر (هیئت حل اختلاف) رای مذکور از طریق واحد اجرای احکام دادگستری به مرحله اجرا گذاشته خواهد شد. ذکر این نکته ضروری است که کارگر جهت طرح دعوی باید از طریق دفاتر پیشخوان خدمات عمومی، در سامانه جامع روابط کار ثبت نام کرده و احراز هویت شود.
در جریان رسیدگی مهم‌ترین نکته‌ای که کارگر ملزم به اثبات آن است وجود رابطه کارگری و کارفرمایی بین او و کارفرما برای مدت مشخص است. با احراز وجود رابطه کارگری و کارفرمایی اینک این کارفرما است که باید مدارک کافی به مرجع رسیدگی ارائه داده و ثابت کند حقوق کارگر مطابق با مزد مصوب شورای‌عالی کار و همچنین بیمه و سایر مزایا (ازجمله عیدی و پاداش، سنوات، بن و…) را به میزان مدتی که رابطه کارگری و کارفرمایی به محرز شده، پرداخت نموده‌است.احراز وجود رابطه کارگری و کارفرمایی نیز با روش‌های مختلف ازجمله تحقیق توسط بازرس کار، بررسی سوابق پرداختی‌های بانکی کارفرما به کارگر و استعلام سابقه بیمه امکانپذیر است.
ذکر این نکته نیز ضروری است که برخی از کارفرمایان هنگام پایان رابطه کارگری و کارفرمایی جهت جلوگیری از طرح دعوا توسط کارگر در مراجع حل اختلاف کارگری و کارفرمایی، رسیدی از کارگران دریافت می‌کنند که در آن به طرح به دریافت کلیه حق‌وحقوق قانونی خود اقرار نموده و حق طرح دعوا در کلیه مراجع قانونی جهت دریافت حقوق و مزایای خویش را از خود ساقط نموده‌است.
لکن دیوان عدالت اداری در رأی وحدت رویه ۱۷_۲۰ مورخ ۹۷/۰۱/۲۱ اینگونه رسیدها را بی‌اعتبار دانسته و اشعار می‌دارد: “در هر مورد که کارفرما مدعی پرداخت مزد و حقوق و مزایا به کارگر است و سندی منتسب به کارگر را ارائه می‌کند که وی مزد و حقوق خود دریافت کرده ارائه اسناد مثبته پرداخت این مزد و حقوق الزامی است”. به عبارت دیگر صرف ارائه سند فوق کافی نیست و کارفرما باید مستندات جزئیات پرداخت‌های خود به کارگر را ارائه نماید.
