محمدمهدی اسدزاده

یکم خرداد ماه، روز بزرگداشت صدرالمتأهلین، ملاصدرا شیرازی، فقیه و اندیشمند فلسفه، عرفان و حکمت ایرانی اسلامی است؛ چهره‌ای که هرچند در روزگار خودش، آواره کوه و بیابان‌ها شد، در نزدیک به نیم هزاره پیشین، اندیشه‌های او جهان اسلام به‌ویژه شیعیان امامیه و ایرانیان را با چالشی بزرگ روبرو کرد و هوادارن بسیاری یافت.

با پیروزی انقلاب، گاه فرهنگ از دریچه سیاست نگریسته شد و این خود از بزرگ‌ترین گرفتاری‌های گریبانگیر ماست؛ زیرا دشمن سیاست را رها کرد و همه هم و غم خود را بر بسترهای فرهنگ گذاشت و ما همه سرگرم بازی‌های سیاسی و سیاست‌بازی‌هایی شده‌ایم که گاه دشمن و گاه خودمان به وجود آورده و می‌آوریم. این‌ها خود زمینه را برای دشمن فراهم آورد تا اعتقاد، باور، اندیشه و فرهنگ‌مان را تهی کند... و ما ناآگاه از آن... هرچند این تهی شدن محتوایی، گاه از بستر مدرنیته (اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و علمی) برآمده است.

حال و روز فارس این روزها خیلی خوب نیست.

هفته نخست تیر ماه که فرامی‌رسد، ناخودآگاه به یاد شهید بهشتی می‌افتیم؛ هفته‌ای که به یادش، هفته قوه قضاییه و عدالت خوانده می‌شود.

چمران، دکترای فیزیک پلاسما گداخت هسته‌ای دارد و در میان دانشمندان نخستین ماهواره پرتابی ایالات متحده آمریکا قرار می‌گیرد؛ اما از دنیا دست شسته، به میان محرومان و ستمدیدگان می‌آید تا راه خویش را در گذرگاه زندگی بیابد.

آن چه بنده در کتاب‌های دکتر شریعتی دیدم، دیدگاه‌های متفاوتی بود از جریان‌های فکری متفاوتی که دکتر در برهه‌های زمانی مختلف با آن‌ها در ارتباط بود. وی از هر جریان دیدگاهی را پسندیده و دیدگاه خود را بیان می‌کرد.