در روزگاری نه چندان دور حضور مدیران ارتباطات و روابط عمومی در سازمان ها به دلیل عدم تعریف جایگاه تخصصی این حوزه، اثرگذاری کمی در سیاست های اجرایی سازمان داشت و صرفاً آشنایی با اصول تبلیغات چاپی و محیطی و اجرای برنامه های روابط عمومی به صورت سنتی نیازها را برطرف می کرد.